Jezierski, Antoni

Jezierski, Antoni, polski malarz, członek „szkoły monachijskiej“. W latach 1890/1891 student monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste München). *22.05.1859 Ihrowica (obecnie w rejonie tarnopolskim na Ukrainie), †09.01.1939 Lwów (obecnie Lviv). Uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych we Lwowie (obecnie Lviv), którą ukończył w 1876 roku. Następnie, w latach 1878-1882 oraz 1884-1887 kształcił się w krakowskiej Szkole Rysunku i Malarstwa. Dzięki stypendium mógł wyjechać do Włoch, gdzie zajmował się kopiowaniem obrazów i fresków; w drodze powrotnej zatrzymał się na jakiś czas we Wiedniu. Po otrzymaniu kolejnego stypendium udał się do Monachium. Dnia 20.10.1890 roku rozpoczął naukę w szkole malarstwa na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium pod kierunkiem malarza historycznego Sándora (Alexandra von) Wagnera (1838-1919). W 1891 roku opuścił Niemcy i osiadł na Podolu, gdzie w latach 1891-1892 mieszkał w Zbarażu (obecnie w Ukrainie), w latach 1892-1893 w Żerebkach, w latach 1894-1899 w Sieniawie koło Rzeszowa, od 1899 do 1902 roku i w 1905 roku we wsi Załuże koło Zbaraża, skąd przeniósł się do Kołomyi (obecnie w Ukrainie). – Jezierski początkowo malował obrazy historyczne, pod wpływem Jana Matejki (1838-1893), czołowego nauczyciela malarstwa w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Tworzył również portrety i sceny rodzajowe o tematyce wiejskiej i kościelnej (patrz zdjęcie tytułowe). Od okresu monachijskiego uwolnił się spod wpływu Matejki i stworzył swój własny styl charakteryzujący się starannością wykonania rysunku, bogactwem szczegółów oraz realistycznym przedstawieniem postaci prostych ludzi, które niekiedy przybierały wręcz karykaturalne formy. Malował także obrazy o tematyce religijnej, na przykład dla kościołów w Zbarażu i Podwołoczyskach (obecnie w Ukrainie).