Menu toggle
Navigation

Krzysztof Meyer

Krzysztof Meyer w roku swoich 70. urodzin.

Mediathek Sorted

Mediateka
  • Krzysztof Meyer, Rok 1961 - Rok 1961 – uczeń krakowskiego Liceum Muzycznego Krzysztof Meyer przygotowuje się do egzaminu dyplomowego z fortepianu.
  • Nuty w czasach awangardy - Tak wyglądały nuty w czasach awangardy: początek I Kwartetu smyczkowego Krzysztofa Meyera, skomponowanego w 1963 roku.
  • Szkic VII Symfonii, 2001 - Szkic VII Symfonii (2001), jak zawsze robiony ołówkiem: tradycyjny zapis, tradycyjne brzmienie.
  • Festiwal muzyki współczesnej, 1970 - „Warszawska Jesień”, festiwal muzyki współczesnej organizowany od 1956 roku.
  • Meyer w rozmowie, 1980 - Meyer w rozmowie po koncercie jednego z najznakomitszych pianistów swego pokolenia, Światosława Richtera.
  • Krzysztof Meyer, 1989 - W latach 1985-1989 Krzysztof Meyer był prezesem Związku Kompozytorów Polskich.
  • Krzysztof Meyer i Mauricio Kagel  - Krzysztof Meyer i Mauricio Kagel przez kilka lat widywali się regularnie w kolońskiej Hochschule fur Musik, gdzie obaj uczyli kompozycji.
  • Operę Cyberiada  - Operę Cyberiada do libretta według Stanisława Lema.
  • Opery Cyberiada w Wuppertalu, 1986 - Para głównych bohaterów opery "Cyberiada" w Wuppertalu, 1986.
  • Krzyś z rodzicami, 1947 - Pięcioletni Krzyś z rodzicami: Marią i Janem Meyerami w rodzinnym domu w Krakowie (lato 1947).
  • Antoni Wit, 1984 - kompozytor i dyrygent Antoni Wit, który poprowadził pierwsze polskie wykonanie VI Symfonii "Polskiej"
  • Düsseldorf, styczeń 2013 - Kompozytor w rozmowie z dyrygentem Andrzejem Borejką.
  •  Pierwszym dyplomantem - W 1965 roku Krzysztof Meyer został pierwszym dyplomantem Krzysztofa Pendereckiego.
  •  Armenia, latem 1979 - Po spotkaniach z Dymitrem Szostakowiczem Krzysztofowi Meyerowi pozostały niezapomniane wspomnienia.
  • U Krzysztofa Meyera, 1992 - Danuta i Witold Lutosławscy u Krzysztofa Meyera w Bergisch Gladbach pod Kolonią, jesienią 1992.
  • Krzysztof Meyer - Hörspiel von "COSMO Radio po polsku" - In Zusammenarbeit mit "COSMO Radio po polsku" präsentieren wir Hörspiele zu ausgewählten Themen unseres Portals.

    Krzysztof Meyer - Hörspiel von "COSMO Radio po polsku"

    In Zusammenarbeit mit "COSMO Radio po polsku" präsentieren wir Hörspiele zu ausgewählten Themen unseres Portals.
Krzysztof Meyer w roku swoich 70. urodzin.
Krzysztof Meyer w roku swoich 70. urodzin.

Kompozytorem należy „się urodzić”, ale na to, by zawód ów uprawiać trzeba opanować parę umiejętności i tych Krzysztof Meyer uczył się najpierw u Stanisława Wiechowicza. Po jego śmierci dyplom w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej uzyskał w klasie Krzysztofa Pendereckiego. Kształcił się też pod kierunkiem Nadii Boulanger w Paryżu i Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Potem zaś nauczał sam: najpierw przedmiotów teoretycznych w swojej krakowskiej alma mater, a później kompozycji w Hochschule für Musik w Kolonii (1987-2008).

Debiutował w czasach awangardy, a kiedy podczas IX „Warszawskiej Jesieni” (1965) wykonywano jego I Kwartet smyczkowy, był najmłodszym kompozytorem w historii tego festiwalu. Utwory Meyera z lat 1960. odznaczały się typową dla ówczesnej „szkoły polskiej” różnorodnością brzmień, często tak niekonwencjonalnych, jakby zrodziło je niezadowolenie z istniejących dotąd instrumentów i tradycyjnych sposobów gry. Znakomicie wpisywały się w repertuar festiwali nowej muzyki i zwróciły uwagę na ich autora.

W późniejszych utworach Meyer stopniowo ograniczał feerię brzmieniowych pomysłów. Coraz większą uwagę przywiązywał do dramaturgii i ekspresji pojmowanych w sposób tradycyjny, ale unikając romantycznych reminiscencji. Kompozytor uznał, że muzyka komponowana językiem współczesnym również może dostarczać słuchaczom głębokich przeżyć, a wykonawcom przyjemności z gry (i dzięki temu jego utwory wykonywali m.in.  David Geringas, Heinz Holliger, Ivan Monighetti, Aurele Nicolet, Peter Pears, Boris Pergamenschtschikow, Dmitri Sitkowetski). Początkowo, jak to sam objaśniał, układał „historie opowiadane za pomocą dźwięków”. Z latami „historie” stawały się coraz dramatyczniejsze, a „narracja dźwiękowa” ustępowała nastrojowości. Efektom takim sprzyja zwłaszcza orkiestra, będąca ogromnym instrumentem. Rozmaitość i sposób przeobrażania w niej barw oraz dynamiki zależy jedynie od fantazji kompozytora. Te utwory wchodziły na ogół do programów koncertowych adresowanych do bywalców filharmonii.