ANTYK – WZÓR I INSPIRACJA? Polsko-niemiecki plener rzeźbiarski w Zamku Trebnitz 28 lipca - 22 sierpnia 2021

Monika Szpener - fascynuje ją hybryda, czyli istota wykazująca mieszankę cech ludzkich i zwierzęcych,
Monika Szpener - fascynuje ją hybryda, czyli istota wykazująca mieszankę cech ludzkich i zwierzęcych,

Iwona Rozbiewska

Kariatydy, zawsze w kształcie postaci kobiecej, powstały w okresie klasycznym greckiej sztuki. Dźwigały ciężar stropu budowli, chociaż w architekturze uchodziły za element dekoracyjny. Artystka inspirując się rolą kariatydy wykonała pracą zarówno architektoniczną, jak i konceptualną. Uwalnia w niej swoje kariatydy od ich funkcji służebnej wobec architektury. Krzywa konstrukcja, użycie z odpowiednio przyciętych i przekształconych deseczek ze sklejki, materiału mało szlachetnego sugeruje, że od tej pory będą one, współczesne kariatydy, funkcjonowały autonomicznie. W pracy tej wybrzmiewają aktualne problemy ruchu wyzwolenia kobiet MeeToo.

Monika Szpener

Fascynuje ją hybryda, czyli istota wykazująca mieszankę cech ludzkich i zwierzęcych. W antyku najsłynniejszą hybrydą był podobny do psa bóg śmierci Anubis, który łączył świat żywych ze światem umarłych. W czasie pleneru artystka pracowała nad rzeźbą mającą pierwotnie i docelowo kopiować antyk, jednak potraktowała hybrydę jako starcie ideału z niedoskonałością. Bezpośredni zwrot do rzeźby Gustava Seitza „Pokonany zapaśnik” (1966) czyli odcisk ciała autentycznego współczesnego kulturysty jest miarą przyłożoną do zasady antycznego zachowania idealnych proporcji. Połączenie sylwetki ze spreparowaną taksydermicznie głową psa jest ewidentnym złamaniem tej idei. Artystka, dążąc do perfekcji nieustannie eksperymentuje, na przykład poszukując idealnego materiału oddającego strukturę ludzkiej skóry. Ta hiperrealistyczna praca jest jednocześnie pytaniem o to, jak dalekie mogą być formalne rozwiązania w hiperrealizmie, gdzie leżą granice i z jakimi konsekwencjami możemy się liczyć decydując się na ich przekroczenie.

Norbert Delman

Bez próby zagłębienie się w symbolikę i intencje artysty praca ta może zostać odczytana jako zaprzeczenie figuracji. Inspiracja historią mitologicznej Meduzy sprowokowała artystę do zastanowienia się nad istotą przemocy wobec kobiet i jej historycznemu usankcjonowaniu – zarówno w czasach antyku, jak i współcześnie. Atrakcyjnym wizualnie pomnikiem dedykowanym Meduzie, która stając się ofiarą gwałtu, została niesłusznie ukarana, chciałby zrekompensować jej tę podwójnie doznaną krzywdę. Przemoc narracyjna mitu przekłada się w tej pracy na napięcia między materiałami. Duże znaczenie ma tutaj symbolika wody, życiodajnego elementu energetycznego, jak również włosów Meduzy kojarzonych z kobiecym poczuciem siły, przywracających kobietom panowanie i należne miejsce w hierarchii społecznej.

Robert Sarnecki

Ciało ludzkie interesowało artystów od zawsze, chociaż każdy inspirujący się antykiem współczesny twórca na nowo i tylko dla siebie odkrywa klasyczne wzory estetyczne. Praca Sarneckiego powstała pod wpływem jednego z najbardziej znanych kanonów antycznych czyli kurosa, posągu młodego nagiego chłopca przedstawianego w postawie zwartej, z rękami wzdłuż tułowia i z wysuniętą do przodu nogą. Wprawdzie w realizacji postaci kurosa nie następuje przełamanie antycznej statyki, twarz nie nabiera jakiegoś szczególnego wyrazu, ale dla jego przedstawień charakterystyczny jest jego tajemniczy uśmiech. Niektórzy badacze antyku uważają, że było to dla starożytnych łatwiejsze do odtworzenia, gdyż nie potrafiono jeszcze wtedy wyrzeźbić poważnej twarzy.

Mediateka
  • Marta Wróblewska, kuratorka polsko-niemieckiego pleneru rzeźbiarskiego na Zamku Trebnitz.

    Absolwentka historii sztuki i anglistyki Uniwersytetu Gdańskiego. Krytyczka sztuki, menadżerka kultury, autorka wielu publikacji naukowych i o sztuce współczesnej. Członkini IKT, Międzynarodowego Stow...
  • Hildegard Skowasch

    Studia w Akademii Sztuk Wizualnych w Munster. Mieszka i pracuje w Berlinie. Zafascynowana metodą work in progress.
  • Ilka Raupach

    Studia w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Halle i Akademii Sztuki w Bergen. Interesuje ją napięcia między natura a kulturą.
  • Iwona Rozbiewska

    Studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i w Monachium, doktorat w Akademii Sztuki w Szczecinie. Nawiązuje w pracy do architektury i do szeroko pojętej kultury.
  • Monika Szpener

    Studia doktoranckie w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Specjalizuje się w rekonstrukcjach wielkoformatowych rzeźb przestrzennych (re-design i site-specyfik).
  • Norbert Delman

    Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Mirosława Bałki. Rzeźbiarz, performer, twórca instalacji i grafik. Interesuje go konceptualna obecność ciała w filozoficznym rozumieniu ci...
  • Norbert Sarnecki

    Studia w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, 2010 doktorat w dziedzinie rzeźby. Zafascynowany formą kosmiczną, realizuje głównie monumentalne formy przestrzenne.
  • Roswitha Schaab

    Absolwentka wydziału rzeźby w Akademii der Kunste w Berlinie (UdK). Mieszka i pracuje w Berlinie. Jej ulubionym materiałem jest drewno i kamień.
  • Ryszard Litwiniuk

    Studia w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, stypendysta The Pollock Krasner Fundation Inc. Rzeźbiarz, rysownik, grafik, jednak prawdziwa fascynacja to instalacja i land art.
  • Duet Artystyczny Super Vivaz (Lina Baltruweit i Johanes Breuniger)

    Absolwenci Państwowej Akademii Sztuki (ABK) w Stuttgarcie. Zaangażowani w protest związany z nadmierną eksploracją życia planety, konstruują wielkoformatowe obiekty i uprawiają performance.
  • Susanne Ring

    Absolwentka Royal College of Arts Londynie i HDK w Berlinie. Jej pasją jest sztuka i estetyka w kontekście socjalno-pedagogicznym.
  • Darius Müller, dyrektor stowarzyszenia Centrum Edukacji i Spotkań, Zamek Trebnitz, Magda Potorska - autorka tekstu, Marta Wróblewska - kuratorka pleneru

    W głębi po prawej Muzeum Gustava Seitza.