DWA RÓŻNE ŻYCIORYSY – WSPÓLNY LOS: Irena Bobowska – Bronisława Czubakowska
Postać Ireny Bobowskiej w Berlinie spopularyzowała pochodząca z Poznania Anna Krenz, artystka, aktywistka polityczna i ekologiczna, inicjatorka polonijnej Rady Kobiet oraz założycielka kolektywu Dziewuchy Berlin[7]. Po raz pierwszy wiersz Bobowskiej, „Bo ja się uczę…”, przetłumaczony na niemiecki przez Ewę Marię Slaską, zaprezentowano w przestrzeni publicznej Berlina 8 marca 2021 roku podczas performance Dziewuchy Berlin na demonstracji z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet. Kolejny raz podczas obchodów zakończenia 2 wojny światowej 8 maja 2021 i podczas demonstracji „Przeciwko Przemocy Wobec Kobiet i Dziewcząt” 25 listopada 2021 roku. W ramach dalszych projektów związanych z Ireną Bobowską i kulturą pamięci, kolejne wiersze Bobowskiej przetłumaczono na niemiecki. Każdy przez inną kobietę.
W roku 2022 Anna Krenz i Ewa Maria Slaska zrealizują projekt „Irena Bobowska – zapomniana bohaterka”[8] finansowany przez Senat Berlina. „We wrześniu 2022 roku odbędą się cztery akcje – debata na temat upamiętniania Polaków, a przede wszystkim Polek w Berlinie, performans o życiu i śmierci Ireny Bobowskiej, wystawa. Zwieńczeniem projektu będzie wydanie publikacji oraz rozpoczęcie działań, mających na celu upamiętnienie Ireny Bobowskiej w Berlinie, poprzez umieszczenie tablicy pamiątkowej na murach więzienia Alt Moabit w Berlinie i/lub na drzewie na cmentarzu Alt Glienicke.” [9]
[7] Grupa Dziewuchy Berlin od 2016 roku działa w Berlinie na rzecz praw kobiet w Polsce i Niemczech, organizując demonstracje i akcje oraz debaty i wystawy a także projekty herstoryczne, związane z przypominaniem o kobietach zapomnianych oraz z kulturą pamięci w kontekście polsko-niemieckim. Za swoją działalność grupa otrzymała prestiżowe nagrody: Feministyczną Nagrodę Green Pussyhat (2018) oraz Clara Zetkin-Frauenpreis (2021).
