Mariaże między polskimi i niemieckimi rodami dynastycznymi Piastowie: Mieszko I - około 978 roku

Około 977/978 roku, wkrótce po śmierci Dąbrówki, Mieszko żeni się z córką saksońskiego hrabiego Odą Dytrykówną, kanoniczką w opactwie benedyktynów w Kalbe nad rzeką Milde[11]. Jej ojciec, Dytryk z Haldensleben (zm. 985) rezyduje w Brandenburgu i poza Marchią Północną (w znacznej mierze pokrywającą się z obszarem późniejszej Marchii Brandenburskiej) posiada także inne hrabstwa saksońskie. Poprzez małżeństwo z Odą Mieszko pragnie najwyraźniej wzmocnić więzy z cesarstwem rzymsko-niemieckim oraz „stworzyć oś łączącą Polskę i Saksonię […], dla funkcjonowania której Brandenburgia ma fundamentalne znaczenie”[12]. Poza tym chodzi mu o obronę swojej pozycji jako władcy przed zakusami saksońskich margrabiów, czeskich Przemyślidów oraz pogańskich Wieletów, jednego z plemion zachodniosłowiańskich. „Związek małżeński Mieszka I”, jak pisze warszawski historyk mediewista Roman Michałowski (ur. 1949), „doprowadził do uspokojenia stosunków polsko-saksońskich oraz stworzył fundament sojuszu polsko-niemieckiego”[13]. Kierując się tym samym celem, Mieszko żeni w 984 roku swojego syna Bolesława I z córką margrabiego miśnieńskiego Rygdaga [niem. Rikdag II.] (o nieznanym imieniu), a już rok później - z córką pewnego węgierskiego księcia, natomiast w 987 roku - z Emnildą, córką serbołużyckiego księcia Dobromira. Jak podaje kronikarz Thietmar z Merseburga[14], Oda wysoce zasłużyła się Polsce, bowiem „Zapewniła pokój, przyspieszyła misję [chrystianizacji - przyp. tłum.] i zadbała o uwolnienie jeńców wziętych do niewoli przez księcia Polski podczas wypraw zbrojnych przeciwko Saksończykom”[15].

Dytryk, od 965 roku margrabia Marchii Północnej, spokrewniony z Ottonami i „jedna z najpotężniejszych osobistości na wschodzie Rzeszy”[16], również prowadzi aktywną politykę małżeńską, która jednoczy jego ród z rodami w krajach ościennych. Poza najstarszą córką Odą wydaje za mąż także jej siostrę Matyldę za Przybysława (zm. 993), księcia słowiańskich Hawelan zamieszkujących tereny wokół twierdzy Brenna [pierwotna nazwa Brandenburga - przyp. tłum.]. Z kolei najmłodsza z córek, Thietburga, zostaje żoną Dedo I hrabiego z dynastii Wettynów [niem. Dedo I. Graf von Wettin] (ur. ok. 960, zm. 1009). Kiedy w 985 roku Dytryk umiera, nie wyznaczywszy swego następcy, Mieszko wraz z żoną przejmuje jego spuściznę. Dlatego też nie syn Dytryka, Bernard, „lecz jego polski zięć [obejmuje] obowiązki margrabiego”[17], o czym świadczy określenie Mieszka w nekrologu fuldajskim („Annales necrologici Fuldenses”, 779-1065)[18] jako Misico marchio. Wkrótce potem Bolesław I nawiązuje ścisłe kontakty z następcą margrabiego Miśni, Ekkehardem I.