Abramowicz, Leon

Abramowicz, Leon, polski malarz, członek „szkoły monachijskiej“. Od 1912 roku student monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste München); w Monachium mieszkał prawdopodobnie do roku 1918. *18.3.1889 Czerniowce na Bukowinie, †15.2.1978 Wiedeń. Pochodził z rodziny żydowskiej. Początkowo studiował malarstwo we Wiedniu. Dnia 4.11.1912 roku rozpoczął studia w Klasie Rysunkowej na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium; studiował u Karla Rauppa (1837-1918). Po I Wojnie Światowej udał się do Szwajcarii i Francji. Od lat 20. XX w. mieszkał we Wiedniu, gdzie w latach 1933-1935 studiował na Akademii Sztuk Pięknych (Wiener Kunstakademie), u Karla Sterrera (1885-1972). Sukces artystyczny, który odniósł m. in. dzięki amerykańskim zleceniom na portrety, pozwolił mu zamieszkać wraz z żoną Marią (z domu Prenosyl, *15.7.1907) w centrum Wiednia, w mieszkaniu przy ulicy Schottenbastei 16. W maju 1938 roku, po aneksji Austrii przez Trzecią Rzeszę (tzw. „Anschluss“), udało mu się uciec do Francji. Jego żona dotarła tam w styczniu 1939 roku. W maju 1938 ich mieszkanie zostało zajęte i opieczętowane przez Gestapo. Skonfiskowany inwentarz, prace artysty i jego prywatny zbiór (600 obrazów olejnych, 7000 prac na papierze oraz kopie starych mistrzów) zostały pod przymusem sprzedane w dniu 30.12.1938 roku. Odtąd jego prace artystyczne, które powstały w okresie od 1918 roku do roku 1938, figurują jako zaginione. W chwili wybuchu II Wojny Światowej małżeństwo, przebywające w Nicei, zostało internowane, jednak, jako ofiary nazistowskiego reżimu, zostało zwolnione i otrzymało mieszkanie dla uchodźców. W latach 1939-1941 artysta utrzymywał bliską przyjaźń z malarzem Pierrem Bonnardem (1867-1944), który wpłynął na jego późniejszą twórczość. W 1943 roku Maria została aresztowana przez nazistów i osadzona w obozie koncentracyjnym przy granicy z Hiszpanią, podczas gdy Leon trafił do obozu w Tuluzie. Jednak obojgu udało się zbiec i odtąd żyć w podziemiu, dzięki pomocy żydowskiego Komitetu ds. Uchodźców we Francji. Po zakończeniu wojny małżeństwo mieszkało w Paryżu, a w 1950 roku wróciło do Wiednia, gdzie żyło, stroniąc od ludzi. W latach 1956/1957 Leon Abramowicz jeszcze raz podjął studia - tym razem jako wolny słuchacz w klasie mistrzowskiej na wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. – Abramowicz malował martwe natury, portrety, pejzaże i kwiaty, pozostając pod wpływem takich malarzy jak Bonnard, Cézanne, Kokoschka i Faistauer.

Literatura:

Karl Heinz Ritschel, Leon Abramowicz 1889-1978. Ein Maler aus der „verschollenen Generation“, Salzburg 1989; Halina Stępień, Maria Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914. Materiały źródłowe, Warszawa 1994, s. 26 i nast.; Erich Beck, Bibliographie zur Kultur und Landeskunde der Bukowina 1976-1990. Teil 2. Biographische Texte, Wiesbaden 2003, s. 5.

Źródła online:

Baza danych immatrykulacyjnych, Akademie der Bildenden Künste München, Księga immatrykulacyjna nr 3, 05172 Leo Abramowicz. Dostęp w Internecie: http://matrikel.adbk.de/matrikel/mb_1884-1920/jahr_1912/matrikel-05172

Baza danych „Lost Art“, Deutsches Zentrum Kulturgutverluste (Niemieckie Centrum Utraconych Dóbr Kultury). Dostęp w Internecie: http://www.lostart.de/Content/051_ProvenienzRaubkunst/DE/Sammler/A/Abramowicz,%20Leon.html

Leon Wilnitzky, Alte Kunst, Wiedeń. Dostęp w Internecie: http://www.altekunst-vienna.com/frontend/scripts/index.php?groupId=0&productId=1060&setMainAreaTemplatePath=mainarea_productdetail.html&query

Axel Feuß, marzec 2017 r.