Maszyński, Julian

Autoportret, 1898, olej na płótnie, 78,5 x 62,5 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw. MP 1358 MNW
Autoportret, 1898, olej na płótnie, 78,5 x 62,5 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw. MP 1358 MNW

Maszyński, Julian, polski malarz, rysownik i ilustrator, członek „szkoły monachijskiej”. W latach 1871-1873 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (Akademie der Bildenden Künste München), gdzie mieszkał prawdopodobnie do roku 1874. W roku 1896 spędził miesiące letnie na wyspie Norderney. *19.04.1847 Warszawa, †14.02.1901 tamże. Syn Piotra Maszyńskiego (ok. 1807-1858), urzędnika państwowego i oficera biorącego udział w powstaniu listopadowym, oraz jego żony Emmy Ewy Bielińskiej z Bielin h. Szeliga (ok. 1822-1879). W latach 1865-1869 studiował na Wydziale Matematyki i Fizyki Szkoły Głównej Warszawskiej, która istniała do 1869 roku; jednocześnie pobierał prywatne lekcje malarstwa u Wojciecha Gersona (1831-1901), który uważał go za swojego ulubionego ucznia. Dnia 31.10.1871 roku wstąpił do Klasy Malowania z Natury (Naturklasse) na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium; studiował pod kierunkiem Hermanna Anschütza (1802-1880), Karla Theodora von Piloty’ego (1826-1886), Alexandra Strähubera (1814-1882) i Sandóra (Alexandra von) Wagnera (1838-1919) do 1873 roku; w 1872 roku jego rysunki zostały nagrodzone brązowym medalem. W Monachium obracał się w środowisku polskiej kolonii malarskiej, w którym przyjaźnił się między innymi z Józefem Chełmońskim (1849-1914), Adamem Chmielowskim (1845-1916) oraz Stanisławem Witkiewiczem (1851-1915, wszyscy byli członkami „szkoły monachijskiej”). W 1874 roku wrócił do Warszawy, gdzie pozostawał w bliskim kontakcie z wymienionymi artystami. Mieli oni wspólną pracownię w „Hotelu Europejskim”, w której Maszyński też czasami pracował. W 1876 roku udał się do Paryża. Tam malował w pracowni polskiego malarza Jana Rosena (1854-1936, członek „szkoły monachijskiej”). Następnie osiadł na stałe w Warszawie, stając się jednym z najbardziej popularnych przedstawicieli tamtejszego środowiska artystycznego. Od 1881 roku był członkiem, a od 1883 roku wiceprezesem Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W 1899 roku należał do współzałożycieli Zjednoczenia Artystów Malarzy, Rzeźbiarzy i Architektów, którego członkowie zajmowali się głównie sztuką dekoracyjną i sakralną. W swojej własnej pracowni artysta prowadził także naukę malarstwa. Jego ślub ze Stanisławą Koskowską - siostrą pianistki Ewy Koskowskiej i szwagierką Miłosza Kotarbińskiego (1854-1944), malarza, poety i kompozytora oraz bliskiego przyjaciela Maszyńskiego - sprawił, że został właścicielem majątku Mokra Wieś na północny wschód od Radzymina (obecnie Mokra Wieś, województwo mazowieckie), gdzie odtąd spędzał miesiące letnie a w 1891 roku gościł Władysława Podkowińskiego (1866-1895). Sąsiednia posiadłość wraz z barokowym pałacem w Chrzęsnem była w posiadaniu rodziny Koskowskich. W 1882 roku Maszyński przez rok przebywał w Algierze, około roku 1894 w Zakopanem; w 1895 roku i w kolejnych latach gościł kilkakrotnie u zaprzyjaźnionego księcia Witolda Światopełka-Czetwertyńskiego (1850-1909) w Daszowie (obecnie Dasziw w Ukrainie); w 1896 roku odwiedził niemiecką wyspę Norderney. – Maszyński malował sceny rodzajowe z życia mieszkańców wsi lub zwykłych ludzi w miastach, często kryjące w sobie jakiś morał („Scena rodzajowa - Przeczuwana noc”, „Gra o szatę“, oba obrazy z końca XIX w.). Od czasu pobytu w Paryżu malował także historyczne sceny rodzajowe oraz sceny z życia arystokracji i zamożnych mieszczan w strojach noszonych od XVI aż po początek XIX wieku („Palcaty”, 1882), które cieszyły się ogromną popularnością wśród publiczności. W swoim dorobku pozostawił również prace o tematyce religijnej („Przyjęcie do konwiktu”, 1879) i orientalnej oraz sceny wnętrz i obrazy przedstawiające postaci ludowe („Księżak“, ostatnie ćwierćwiecze XIX wieku; w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie), a także portrety - zwykle członków własnej rodziny i autoportrety (patrz zdjęcie tytułowe). W latach 80. XIX wieku Maszyński zaczął skupiać się na malowniczych tłach scen rodzajowych (głównie Tatr i Ukrainy), które z czasem stały się motywem jego pejzaży. Tworzył także pejzaże morskie, między innymi z wyspy Norderney, często kolorowane akwarelą. Dla wielu czasopism, w tym dla Tygodnika Ilustrowanego, wykonywał rysunki ołówkiem, kredą lub tuszem, przedstawiające portrety, typy ludowe i zabytki czy dzieła sztuki. Jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Warszawie, Krakowie i Poznaniu oraz w Litewskim Muzeum Sztuki (Lietuvos dailės muziejus).

Mediathek Sorted

Mediateka
  • Autoportret, 1898

    Autoportret, 1898, olej na płótnie, 78,5 x 62,5 cm