Menu toggle
Navigation

Janina Szarek i Teatr Studio am Salzufer – Tadeusz Różewicz Bühne w Berlinie

Janina Szarek

Mediathek Sorted

Mediateka
  • Janina Szarek (z lewej) jako Izabela Łęcka w "Panu Wokulskim" - Janina Szarek (z lewej) jako Izabela Łęcka w "Panu Wokulskim", z prawej Asja Łamtiugina. Teatr Współczesny we Wroclawiu.
  • Janina Szarek jako Lidia w "Małżeństwie Kreczyńskiego" - Janina Szarek jako Lidia w "Małżeństwie Kreczyńskiego" A. Suchowo-Kobylina reż. Juliusz Burski, Teatr Telewizji
  • Janina Szarek jako Lidia w sztuce "Małżeństwo Kreczyńskiego" - Janina Szarek jako Lidia w sztuce "Małżeństwo Kreczyńskiego", Teatr Telewizji
  • Janina Szarek jako Lavinia w "Androklesie i Lwie" - Janina Szarek jako Lavinia w "Androklesie i Lwie" w reżyserii Henryka Tomaszewskiego, Teatr w Jeleniej Górze.
  • Janina Szarek, 1973 r. - Janina Szarek podczas dyskusji po monodramie "Czerwcami gorące" według erotyków Bolesława Leśmiana, 1973 r.
  • Janina Szarek, lata 70-te - Janina Szarek, lata 70-te
  • Janina Szarek we Wrocławiu, lata 70-te - Janina Szarek we Wrocławiu, lata 70-te
  • Janina Szarek w "Androklesie i lwie", 1977 r. - Janina Szarek w "Androklesie i lwie" w scenie z Bogdanem Słomińskim, Teatr Cypriana K. Norwida w Jeleniej Górze, 1977 r.
  • Janina Szarek w Grecji, 1978 r. - Janina Szarek prywatnie podczas pobytu w Grecji, 1978 r.
  • Janina Szarek w sztuce "Wariat i zakonnica", 1978 r. - Janina Szarek w sztuce "Wariat i zakonnica" w reż. Krystiana Lupy, Teatr Telewizji, 1978 r.
  • Janina Szarek początek lat 80-tych - Janina Szarek początek lat 80-tych
  • Janina Szarek, 1983 r. - Janina Szarek prywatnie, 1983 r.
  • Janina Szarek, lata 80-te - Janina Szarek, lata 80-te
  • Janina Szarek, lata 90-te - Janina Szarek, lata 90-te
  • Janina Szarek, lata 90-te - Janina Szarek, lata 90-te
  • Janina Szarek w czasie warsztatów teatralnych - Janina Szarek i Krystian Lupa w czasie warsztatów teatralnych w Krakowie, 1996 r.
  • Janina Szarek i Tadeusz Różewicz - Janina Szarek i Tadeusz Różewicz
  • Janina Szarek w akademiku PWST w Krakowie - Janina Szarek w akademiku PWST w Krakowie, lata 70-te
  • Janina Szarek w Berlinie, 1982 r. - Janina Szarek w Berlinie, 1982 r.
  • Janina Szarek w mieszkaniu w Berlinie Neukölln - Janina Szarek w mieszkaniu w Berlinie Neukölln, lata 80-te
  • Janina Szarek w Studio 44 - Janina Szarek w Studio 44
  • Janina Szarek w Studiu-Grupie 44 - Janina Szarek w Studiu-Grupie 44, początek lat 80-tych
  • Janina Szarek z poetą Bolesławem Taborskim  - Janina Szarek z poetą Bolesławem Taborskim po premierze spektaklu "Dobranoc bezsensie"
  • Janina Szarek i Olav Münzberg  - Janina Szarek i Olav Münzberg
  • Janina Szarek i Olav Münzberg  - Janina Szarek i Olav Münzberg po spektaklu "Białe małżenstwo", 2005 r.
  • Janina Szarek - Janina Szarek
  • Janina Szarek podczas pracy ze studentami - Janina Szarek podczas pracy ze studentami Szkoły Aktorskiej TRANSform
  • Janina Szarek jako stara kobieta w "Stara kobieta wysiaduje" - Janina Szarek jako stara kobieta w sztuce T. Różewicza "Stara kobieta wysiaduje"
  • Janina Szarek, portret zimowy - Janina Szarek, portret zimowy
  • Film "Narr und Nonne" - St. Ignacy Witkiewicz, Filmstudio Transform, reż Janina Szarek - Film "Narr und Nonne" - St. Ignacy Witkiewicz, Filmstudio Transform, reż Janina Szarek

    Film "Narr und Nonne" - St. Ignacy Witkiewicz, Filmstudio Transform, reż Janina Szarek

    Film "Narr und Nonne" - St. Ignacy Witkiewicz, Filmstudio Transform, reż Janina Szarek
  • Jubileusz 16-lecia Szkoły Aktorskiej TRANSform oraz 14-lecia Teatru Studio - Jubileusz 16-lecia Szkoły Aktorskiej TRANSform oraz 14-lecia Teatru Studio

    Jubileusz 16-lecia Szkoły Aktorskiej TRANSform oraz 14-lecia Teatru Studio

    Jubileusz 16-lecia Szkoły Aktorskiej TRANSform oraz 14-lecia Teatru Studio
Janina Szarek
Janina Szarek

Między Janiną Szarek a Tadeuszem Różewiczem rozwija się zawodowa zażyłość i przyjaźń, przez wiele lat regularnie ze sobą korespondują. Gdy poeta umiera w kwietniu 2014 roku, scena zmienia nazwę teatru na Teatr Studio am Salzufer – Tadeusz Różewicz Bühne Berlin.

Dziesięciolecie istnienia Teatr Studio świętuje w 2014 roku kolejną udaną premierą. Tym razem wystawia „Anioły i świnie w Berlinie“ na podstawie prozy i liryki żyjącej w Berlinie autorki Brygidy Helbig-Mischewski, nominowanej do literackiej nagrody Nike. Spektakl zostaje uznany przez portal teatralny www.teatrdlawas.pl za jedno z pięciu najważniejszych polskich wydarzeń teatralnych na świecie w sezonie 2014/15. 

Za swoją działalność artystyczną Janina Szarek jest regularnie doceniana i nagradzana. W 2014 roku aktorka otrzymuje medal „Gloria Artis“ (łac. chwała sztuce) przyznawany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego za szczególne zasługi w dziedzinie twórczości artystycznej i działalności kulturalnej. Rok później Janina Szarek uhonorowana zostaje Nagrodą im. Stanisława Ignacego Witkiewicza przyznawaną przez krytyków teatralnych Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego za zasługi w promowaniu polskiej kultury teatralnej na świecie. W 2017 roku aktorka odbiera w Wiedniu nagrodę Złotej Sowy (Goldene Eule) w kategorii teatr, którą co rokuwiedeński miesięcznik „Jupiter” wręcza wybitnym polskim twórcom, żyjącym na emigracji. W tym samym roku Janina Szarek nominowana jest do Europejskiej Nagrody Niebieskiego Niedźwiedzia, którą miasto Berlin i przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Niemczech honoruje osoby zaangażowane w promowanie i umacnianie europejskich wartości. 

Stworzenie i utrzymanie polsko-niemieckiego teatru stało się dla Janiny Szarek celem nadrzędnym jej artystycznej działalności w Berlinie. Podsumowując swoje dokonania z perspektywy czasu aktorka przyznaje, że droga do realizacji tego przedsięwzięcia, choć długa i nieoczywista, okazała się swoistym spełnieniem przeznaczenia: „Musiałam wyemigrować z Polski, aby zbudować ten teatr w dzisiejszym Berlinie.“[13]

 

Monika Stefanek, sierpień 2018

 

 

Adres: TRANSform Schauspielschule i Teatr Studio, Salzufer 13-14, 10587 Berlin

Strona internetowa: www.transform-schauspielschule.de

 

[13] Elżbieta Baniewicz, Pół życia..., s. 79