Polscy studenci w Breslau – Związek Akademików Górnoślązaków „Silesia Superior” (1924–1939)

Po pozytywnym zdaniu egzaminów i zakończeniu edukacji członkowie „Silesii Superior” stawali się „starszymi panami”. Pierwszym polskim lekarzem, który związany był z tą grupą był Maksymilian Kośny, który w 1932 r. otrzymał aprobację. Jego losy, tak jak i wielu innych polskich studentów, którzy pobierali naukę na wrocławskim uniwersytecie ukazują determinację oraz zaangażowanie na rzecz Polonii przy jednoczesnym realizowaniu własnych celów. Wielu członków „Silesii Superior” w późniejszych latach aktywnie działało na rzecz spraw polskich. Część z nich zginęła tragicznie. Warto przypomnieć biogramy choć części z nich:

• Ludwik Affa – ur. w 1910 roku w Raciborzu, student prawa. Członek Związku Polaków w Niemczech, założyciel i prezes Związku Akademickiego „Piast”. Po wojnie starosta oleski mianowany przez wojewodę Aleksandra Zawadzkiego członek PPS, poseł. 
• Ignacy Cebula – ur. w 1898 r. w Prężynie, student prawa. Członek Związku Polaków w Niemczech. Aresztowany w 1939 roku w Berlinie, zginął w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen.
• Leon Chodera – ur. w 1917 roku w Nowej Świętej, student medycyny. Po wojnie związany ze Szpitalem Kolejowym w Poznaniu.
• Leon Głogowski – ur. w 1908 roku w Gliwicach, student medycyny. Członek Związku Polaków w Niemczech, łącznik w czasie trzeciego powstania śląskiego. W 1938 roku uzyskał promocję doktorską. W czasie wojny był więźniem obozu w Oświęcimiu. Po wojnie pracował jako lekarz. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
• Franciszek Gralla – ur. w 1905 roku w Gliwicach, student medycyny. Członek Związku Polaków w Niemczech, lekarz, więzień obozu w Oświęcimiu. Zginął w czasie ewakuacji w 1945 r.
• Marian Horst – ur. w 1917 roku w Zakrzewie, student medycyny. Członek Związku Polaków w Niemczech i Towarzystwa Śpiewu „Harmonia”. Uczestnik Kongresu Polaków w Niemczech w 1938 roku. W 1950 roku uzyskał doktorat. Dyrektor Szpitala Miejskiego w Pile, prezes Polskiego Towarzystwa Lekarskiego.
• Franciszek Jankowski – ur. w 1908 roku w Bottrop, student filologii nowożytnej. Członek Związku Polaków w Niemczech, nauczyciel, członek berlińskiej redakcji „Małego Polaka w Niemczech”, organizator i dyrektor I Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące we Wrocławiu (uruchomionego we wrześniu 1945 r.). 
• Tadeusz Kania – ur. w 1906 roku w Siołkowicach Starych, student medycyny. W 1938 r. obronił doktorat. Członek zarządu Domu Polskiego we Wrocławiu oraz członek Towarzystwa Pomocy Naukowej. Więzień obozu w Buchenwaldzie. Po wojnie uruchomił szpital rejonowy w Siołkowicach. 
• Augustyn Kośny – ur. w 1896 roku w Chrościcach, student medycyny. Żołnierz w armii gen. Hallera. Członek Związku Polaków w Niemczech. Redaktor i dziennikarz „Katolika” i „Nowin Codziennych”. W 1935 roku obronił doktorat na uniwersytecie Berlinie. Od 1937 roku działał w środowisku tamtejszej Polonii. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
• Maksymilian Kośny – ur. w 1905 roku w Chrościcach, student medycyny. Członek Związku Polaków w Niemczech. W 1934 roku obronił doktorat na uniwersytecie w Lipsku. Po wojnie pracował w Polsce jako lekarz.
• Lutosława Malczewska – ur. w 1914 roku we Wrocławiu, studentka filologii angielskiej i niemieckiej. W czasie studiów (1935–1939) jedyna studiująca Polka w Breslau. Członkini Związku Polaków w Niemczech, związana z „Sokołem” oraz chórem „Harmonia”. W czasie II wojny światowej prowadziła tajne nauczanie. Po wojnie pracowała jako dziennikarka, aktywnie włączała się w życie publiczne.