Józef Brandt

Na przestrzeni wielu lat do ścisłego kręgu artystów wokół Brandta należą Ludomir Benedyktowicz, Olga Boznańska, Szymon Buchbinder, Franciszek Ejsmond, Julian Fałat, bracia Gierymscy, Bohdan Kleczyński, Ludwik Kurella, Władysław Malecki, Jan Rosen, Stanisław Szembek i wielu innych. Pod jego wpływem wielu z nich, między innymi Maksymilian Gierymski, Roubaud czy Wierusz-Kowalski, zachwycają się również polskim folklorem i historią Polski. Razem spędza się mnóstwo czasu, dyskutuje o sztuce, śpiewa do dźwięków pianina, świętuje i chodzi do kawiarni z Adamem. Od czasu do czasu dostaje się zaproszenie na poczęstunek od księcia Bawarii Luitpolda i rodziny królewskiej, osobiste, jak w przypadku Brandta od 1874 roku i w kolejnych latach, czy razem z innymi, jak w przypadku Wierusza-Kowalskiego, Rosena i Władysława Czachórskiego.[54] Większość artystów mieszka przy tych samych ulicach - Maksymilian Gierymski, Benedyktowicz, Wierusz-Kowalski i Kossak podobnie jak Brandt przy Schiller­‑, Landwehr‑ oraz Schwanthalerstraße, inni, jak Fałat i Lucjan Kochanowski, w sąsiednich dzielnicach - Maxvorstadt i Schwabing.[55] Najprawdopodobniej ścisły kontakt z tą grupą utrzymywali Anton Braith (1836-1905) i Christian Mali (1832-1906), przedstawiciele malarstwa pejzażowego, rodzajowego i zwierząt, posiadający swoją pracownię przy Landwehrstraße 46, w których spuściźnie zachowały się małoformatowe obrazy Brandta, Maksymiliana Gierymskiego i Czachórskiego, niewykluczone, że podarowane im w prezencie w zamian za ich prace.[56]

Grupa jest również z zewnątrz bardzo szybko postrzegana jako zamknięta „szkoła“. W „Geschichte der Münchener Kunst im neunzehnten Jahrhundert“ (Dzieje sztuki w Monachium XIX w.) z 1888 roku Pecht pisze: „I tak, Polacy, którzy odróżniali się znacznie od wszystkich pozostałych artystów, za to wykazywali wspólne, wynikające z narodowego charakteru cechy, szybko stworzyli bardzo szczególną sekcję. Ci właśnie coraz częściej występowali w Monachium, aż w końcu zjednoczyli się w formalnej szkole.“[57] Rok wcześniej monachijskie czasopismo Die Kunst für alle opublikowało ilustrację przedstawiającą wykonaną przez polskich artystów paletę malarską, na której Brandt uwiecznił się wizerunkiem kozaka ze swoim koniem na stepie, opatrzonym sygnaturą „Józef Brandt z Warszawy“.[58] (zdj. nr 40) W chwili śmierci księcia regenta Luitpolda, w roku 1912, w jego kolekcji znajdują się dzieła sześciu polskich malarzy: Brandta, Chełmińskiego, Czachórskiego, Gorstkina-Wywiórskiego, Stanisława Grocholskiego oraz Wierusza-Kowalskiego.[59]