Kazimierz Odrobny
Wojna nie zmieniła jego poglądów politycznych. W lipcu 1948 r. (prawdopodobnie miało to miejsce wcześniej) zaangażował się w tworzenie emigracyjnych struktur SN-u na terenie brytyjskiej strefy okupacyjnej Niemiec, aby kontynuować przerwaną działalność polityczną. W latach 1949-1950 był przewodniczącym Komitetu Strefowego SN-u na terenie dawnej brytyjskiej strefy okupacyjnej. Z czasem nawiązał kontakty z Kazimierzem Tychotą oraz środowiskiem przedwojennych działaczy endecji. Aktywność polityczna Odrobnego zbiegła się również w czasie z początkiem rozmów amerykańsko-brytyjsko-polskich ws. działalności wywiadowczej Rady Politycznej, która pełniła rolę centrali SN-u na terenie Zachodnich Niemiec. Jej działalność wywiadowcza za żelazną kurtyną przede wszystkim w Polsce jest dzisiaj szerzej znana jako tzw. afera „Bergu”. Wszystko na to wskazuje, że Odrobny był w tą działalność zaangażowany. Wszedł w struktury ośrodka wywiadowczego „Północ”, który miał swoją siedzibę na terenie Oerlinghausen oraz Quackenbrück. Wówczas kierował nim jego przyjaciel Kazimierz Tychota. Nie pełnił w nim jednak pierwszoplanowej roli, dlatego po jej zdekonspirowaniu udało mu się uniknąć wszelkich podejrzeń o prowadzenie działalności polityczno-wywiadowczej. Na tej fali pozyskał do struktur wielu nowych członków endecji w tym m.in. Andrzeja Dalkowskiego ps. „Jędrek”.
W międzyczasie z końcem 1949 r. ożenił się ze swoją wybranką Zofią Ogonowską. Prawdopodobnie był to dla niego impuls, który przyczynił się do zmiany miejsca zamieszkania. Z obozu w Lippstad przy Kolpingstrasse 8 (DP Camp AR419) przeniósł się do nowo wybudowanego przez władze Nadrenii Północnej-Westfalii osiedla dla uchodźców politycznych w Velbert przy Höferstrasse 58. Według niektórych źródeł Kazimierz zamieszkiwał w latach 1949-1950 na terenie Oerlinghausen oraz na terenie obozu Höxter. Wraz z żoną planowali opuścić RFN. Obydwoje zamierzali wyjechać do krajów uznających Rząd Polski na Uchodźstwie w Londynie. Dodatkowo Kazimierz dopuszczał możliwość dalszej emigracji do Hiszpanii lub Ameryki Południowej. Niestety tych planów nie udało się im zrealizować. Całe swoje życie związali z RFN.
Kazimierz Odrobny był jednym z wielu aktywnych działaczy społeczno-politycznych w środowisku polskich dipisów a później polskich uchodźców na terenie byłej brytyjskiej strefy okupacyjnej. Po powstaniu RFN nadal angażował się w wiele inicjatyw i przedsięwzięć organizacyjnych w tym w działalność Komitetu Organizacyjnego Zjednoczenia Polskich Uchodźców (ZPU), którego inicjatorem był Komitet Wykonawczy Zjednoczenia Polskiego Uchodźstwa Wojennego w Brukseli (ZPUW). W dniach 28-30 lipca 1951 r. wziął udział w zebraniu konstytucyjnym ZPU w Höxter. Został również uhonorowany jako członek-założyciel nowej organizacji co podkreślano w statucie ZPU. Podczas pierwszego zebrania Rady Odrobny został wiceprzewodniczącym zarządu głównego. Od tamtej chwili związał się na wiele lat z działalnością polskich uchodźców i problemami organizacyjnymi ZPU. Jego głównym zadaniem w zarządzie głównym była kontrola spraw i funkcjonowanie szkolnictwa polskich uchodźców, ponieważ miał w tym względzie bodaj największe doświadczenie oraz wywodził się z kręgu Centralnego Komitetu dla Spraw Szkolnych przy Zjednoczeniu Polskim. Zajmował się również sprawami o odszkodowania wojenne dla Polaków, które ostatecznie pochłonęły go na długie lata.
