Magdziński, Teofil (Theophil Magdzinski), członek drugiej izby pruskiego Landtagu w latach 1872-1889, poseł do Reichstagu Cesarstwa Niemieckiego w latach 1877-1889. *13.10.1818 Szamotuły (Samter), †4.2.1889 Bydgoszcz (Bromberg), prawnik, rolnik. Syn poczmistrza. Po ukończeniu Gimnazjum św. Marii Magdaleny (Maria-Magdalena-Gymnasium) w Poznaniu (Posen) w roku 1834 rozpoczął studia prawnicze i administracyjne (kameralistyka) we Wrocławiu (Breslau), Berlinie i Lipsku. Pierwszą pracę podjął w Sądzie Miejskim (Stadtgericht) w Berlinie, następną w sądzie w Poznaniu. Był podporucznikiem pruskich wojsk obrony krajowej. W 1845 roku brał udział w spisku Towarzystwa Demokratycznego Polskiego w Poznaniu a w 1846 roku został naczelnikiem powstania na Żmudzi (obecnie na Litwie). W lutym 1846 roku został aresztowany przez władze pruskie; po ucieczce z więzienia wyemigrował do Francji, gdzie żył do roku 1848. W czasie rewolucji 1848 roku był zastępcą dowódcy Legionu Polskiego. W latach 1849-1853 zajmował się rolnictwem w powiecie wągrowieckim (Kreis Wongrowitz), natomiast w latach 1853-1864 mieszkał w Królestwie Polskim zwanym również Kongresowym. W 1863 roku brał udział w powstaniu styczniowym. W 1864 roku przeprowadził się do Bydgoszczy, gdzie był radnym miejskim, wiceprezesem Rady Nadzorczej Banku Przemysłowego (Bromberger Gewerbebank), prezesem katolickiej rady kościelnej oraz kuratorem sierocińca i przedszkola katolickiego (Waisen- und Kleinkinder-Bewahranstalt). W styczniu 1877 roku uzyskał mandat posła z okręgu wyborczego Krotoszyn (Krotoschin) do Koła Polskiego w Reichstagu, zdobywając 77,12 % głosów, natomiast w lipcu 1878 roku z okręgu wyborczego Kościan-Buk (Kosten-Buk) ilością 73,62 % głosów oraz kilkukrotnie z okręgu wyborczego Września-Pleszew (Wreschen-Pleschen), a mianowicie: w październiku 1881 roku, zdobywając 81,85 %, w październiku 1884 roku - 81,66 % oraz w lutym 1887 roku - 79,8 % głosów. Kilkukrotnie zasiadał w komisji ds. ustawy o ustroju sądów powszechnych.
Literatura przedmiotu:
Deutscher Parlaments-Almanach, 12. wydanie, Leipzig 1877, s. 193; 14. wydanie, Leipzig, 1881, s. 180; 15. wydanie, Leipzig 1884, s. 186; 16. wydanie, Leipzig 1887, s. 189; Reichstagsprotokolle 1867-1895, Register 49, 52, 55, 58, 62, 66, 71, 74, 87, 95, 103, 105, 112, 118; A. Kotowski, Zwischen Staatsräson und Vaterlandsliebe, Düsseldorf 2007, s. 86, 98, 102, 105.
Źródła online:
http://zhsf.gesis.org, Parlamentarierportal, BIORAB Kaiserreich online
http://www.reichstag-abgeordnetendatenbank.de/
http://www.reichstagsprotokolle.de
http://www.sztetl.org.pl/pl/person/636,teofil-magdzinski/
Axel Feuß, wrzesień 2016 r.
Link do sprawozdań stenograficznych z posiedzeń Reichstagu:
Magdziński, Teofil (Theophil Magdzinski), członek drugiej izby pruskiego Landtagu w latach 1872-1889, poseł do Reichstagu Cesarstwa Niemieckiego w latach 1877-1889. *13.10.1818 Szamotuły (Samter), †4.2.1889 Bydgoszcz (Bromberg), prawnik, rolnik. Syn poczmistrza. Po ukończeniu Gimnazjum św. Marii Magdaleny (Maria-Magdalena-Gymnasium) w Poznaniu (Posen) w roku 1834 rozpoczął studia prawnicze i administracyjne (kameralistyka) we Wrocławiu (Breslau), Berlinie i Lipsku. Pierwszą pracę podjął w Sądzie Miejskim (Stadtgericht) w Berlinie, następną w sądzie w Poznaniu. Był podporucznikiem pruskich wojsk obrony krajowej. W 1845 roku brał udział w spisku Towarzystwa Demokratycznego Polskiego w Poznaniu a w 1846 roku został naczelnikiem powstania na Żmudzi (obecnie na Litwie). W lutym 1846 roku został aresztowany przez władze pruskie; po ucieczce z więzienia wyemigrował do Francji, gdzie żył do roku 1848. W czasie rewolucji 1848 roku był zastępcą dowódcy Legionu Polskiego. W latach 1849-1853 zajmował się rolnictwem w powiecie wągrowieckim (Kreis Wongrowitz), natomiast w latach 1853-1864 mieszkał w Królestwie Polskim zwanym również Kongresowym. W 1863 roku brał udział w powstaniu styczniowym. W 1864 roku przeprowadził się do Bydgoszczy, gdzie był radnym miejskim, wiceprezesem Rady Nadzorczej Banku Przemysłowego (Bromberger Gewerbebank), prezesem katolickiej rady kościelnej oraz kuratorem sierocińca i przedszkola katolickiego (Waisen- und Kleinkinder-Bewahranstalt). W styczniu 1877 roku uzyskał mandat posła z okręgu wyborczego Krotoszyn (Krotoschin) do Koła Polskiego w Reichstagu, zdobywając 77,12 % głosów, natomiast w lipcu 1878 roku z okręgu wyborczego Kościan-Buk (Kosten-Buk) ilością 73,62 % głosów oraz kilkukrotnie z okręgu wyborczego Września-Pleszew (Wreschen-Pleschen), a mianowicie: w październiku 1881 roku, zdobywając 81,85 %, w październiku 1884 roku - 81,66 % oraz w lutym 1887 roku - 79,8 % głosów. Kilkukrotnie zasiadał w komisji ds. ustawy o ustroju sądów powszechnych.
Literatura przedmiotu:
Deutscher Parlaments-Almanach, 12. wydanie, Leipzig 1877, s. 193; 14. wydanie, Leipzig, 1881, s. 180; 15. wydanie, Leipzig 1884, s. 186; 16. wydanie, Leipzig 1887, s. 189; Reichstagsprotokolle 1867-1895, Register 49, 52, 55, 58, 62, 66, 71, 74, 87, 95, 103, 105, 112, 118; A. Kotowski, Zwischen Staatsräson und Vaterlandsliebe, Düsseldorf 2007, s. 86, 98, 102, 105.
Źródła online:
http://zhsf.gesis.org, Parlamentarierportal, BIORAB Kaiserreich online
http://www.reichstag-abgeordnetendatenbank.de/
http://www.reichstagsprotokolle.de
http://www.sztetl.org.pl/pl/person/636,teofil-magdzinski/
Axel Feuß, wrzesień 2016 r.
Link do sprawozdań stenograficznych z posiedzeń Reichstagu: