Mieczkowski, Władysław

Mieczkowski, Władysław (Wladislaus von Mieczkowski), poseł do Reichstagu Cesarstwa Niemieckiego w roku 1907. *10.02.1877 Nieciszewo koło Pruszcza Pomorskiego w powiecie bydgoskim (Nieciszewo bei Prust, Kreis Bromberg, †06.04.1959 Barzkowice w gminie Stargard Szczeciński), właściciel majątku rycerskiego, adwokat, bankowiec. Syn właściciela majątku rycerskiego Stanisława Mieczkowskiego (Stanislaus von Mieczkowski, 1844-1917) i jego żony Heleny, z domu Donimirskiej (von Donimirska, ok. 1849-1917). Uczęszczał do gimnazjów w Chojnicach (Conitz) i Chełmnie (Culm). W roku 1896 zdał maturę, po czym w 1897 roku rozpoczął studia prawnicze, które odbywał w Krakowie, Berlinie, Lipsku, Paryżu i we Wrocławiu (Breslau). Tytuł doktora prawa uzyskał w 1901 roku w Rostocku. Aplikaturę odbywał w Schwerinie i Hanowerze; w 1905 roku złożył egzamin asesorski w Berlinie, następnie był adwokatem w poznańskiej kancelarii Bernarda Chrzanowskiego (1861-1944), późniejszego posła do Reichstagu. W styczniu 1907 roku uzyskał mandat posła z okręgu wyborczego Krotoszyn (Krotoschin) do Koła Polskiego w Reichstagu, zdobywając 70,4 % głosów, którego jednak się zrzekł dnia 28.10.1907 roku. W 1908 roku został członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (Posener Gesellschaft der Freunde der Wissenschaften). W 1909 był członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Demokratycznego; słynął jako wybitny mówca polityczny przeciwstawiający się antypolskiej polityce rządu Rzeszy. W roku 1918 został członkiem Rady Robotników i Żołnierzy oraz delegatem do Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu (Posen). Od roku 1918 pracował w bankowości i pełnił różne funkcje w Banku Związku Spółek Zarobkowych S.A. W latach 1918-1924 zasiadał w Radzie Miejskiej Poznania. W 1923 roku odrzucił proponowaną mu tekę wiceministra skarbu. W tym samym roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W latach 1924-1934 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Banku Polskiego w Warszawie, poprzednika Narodowego Banku Polskiego. W latach 1934-1939 był adwokatem w Poznaniu. W chwili wkroczenia wojsk niemieckich do Polski w 1939 roku przebywał w rodzinnym Nieciszewie, skąd udał się do Warszawy, gdzie pracował w Towarzystwie Kredytowym Przemysłu Polskiego. Po stłumieniu Powstania Warszawskiego był internowany w Pruszkowie i Częstochowie. Po zakończeniu drugiej wojny światowej powrócił do Poznania i ponownie założył tam kancelarię adwokacką.

Literatura podmiotu:
Das Delikt des § 189 StGB (Beschimpfung des Andenkens Verstorbener), rozprawa doktorska, Rostock 1901.

Literatur przedmiotu:
Reichstags-Handbuch, 12. Legislaturperiode [XII kadencja], Berlin 1907, s. 322, 487 (zdjęcie); 12. Legislaturperiode [XII kadencja] (Nachtrag [suplement]), Berlin 1907, s. 11; Reichstagsprotokolle 1895-1918, Register 238; Polski Słownik Biograficzny, Tom XX, 1975, s. 732.

Źródła online:
http://zhsf.gesis.org/, Parlamentarierportal, BIORAB Kaiserreich online http://www.reichstag-abgeordnetendatenbank.de/ http://www.reichstagsprotokolle.de http://www.sejm-wielki.pl/b/dw.51989

Axel Feuß, styczeń 2021 r.

Link do sprawozdań stenograficznych z posiedzeń Reichstagu: http://www.reichstagsprotokolle.de/treffer.html?anfrage1=Mieczkowski&bu…

(dostęp do źródeł online: styczeń 2021 r.)