Tadeusz Kantor w Norymberdze
Informacje dodatkowe:
Norymberska światowa premiera “Niech sczezną artyści“ nie była pierwszą stację Kantora w Niemczech. Już w 1959 roku Polak wystawiał swoje prace malarskie w galerii artystycznej w Dusseldorfie i w galerii “Dokumenta 2” w Kassel. W 1964 roku prezentował swoje malarstwo w Bochum w miejscu pod nazwą “Profile IV”. W 1966 roku trochę dłużej przebywał w Baden-Baden, gdzie wystawiał z niemieckimi aktorami sztukę pt. “Szafa“. Z tym przedstawieniem Kantor objechał Monachium, Heidelberg, Bochum i Essen. W 1977 roku wystawiał także w galerii “Ricard” w Norymbergi. W tym samy roku wziął jeszcze udział w projekcie “Dokumenta 6” w Kassel. W 1977 roku wystawiano także “Martwą klasę“ w Norymbergi w “Alte Messehalle” (Stara Hala Targowa) i w “Theater in der Garage” (Teatr w garażu) w Erlangen. Norybmerdzki teatr “Nürnberger Schauspielhaus” pokazał w 1981 roku “Wielopole, Wielopole“. Ten sam spektakl zaprezentował “Cricot 2” w 1986 jeszcze raz w Berlinie Zachodnim, razem ze sztuką “Niech szczezną artyści“ w “Theatermanufaktur” (Teatr manufaktur). W Berlinie Zachodnim Kantor wystawiał swoje malarstwo przez siedem lat w galerii Evy Poll. Jego “Maszyna miłości i śmierci“ została zaprezentowana w 1987, w ramach projektu teatralnego “Spiel Räume“ w “Dokumenta 8” w Teatrze miejskim w Kassel. W 1988 “Cricot 2” gościł ze sztuką “Nigdy tu już nie powrócę“ w “Akademie der Künste” (Akademia Sztuk Pięknych) w Berlinie Zachodnim. Dwa lata później galeria Evay Poll wystawiła ponownie prace Kantora. Także ostatnia sztuka Kantora wystawiana przez aktorów “Teatr Cricot 2”, “Dzis są moje urodziny“, była wielokrotnie wystawiana w Niemczech, m.in. w teatrze Hebbeltheater w Berlinie.
Adam Gusowski
ważne wyróżnienia (wybór)
1976 - Nagroda specjalna dla “Umarłej klasy” na 17. Festiwalu polskiej Sztuki Współczesnej we Wrocławiu
1976 - Nagroda Boy dla “Umarłej klasy”
1977 - Nagroda Krytyków im. Norwida dla “Umarłej klasy”
1978 - Główna nagroda w Caracas dla “Umarłej klasy”
1978 - Nagroda Rembrandta międzynarodowego Jury Dundacji im. Goethe w Basilei za rzeczywisty wkład w kształtowanie się sztuki naszych czasów
1980 - Nagroda OBIE New Yorker krytyków teatru (USA) w roku 1979 dla “Umarłej klasy”
1981 - Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki I stopnia w kategorii teatru za scenografię
1982 - Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych PRL za promowanie polskij kultury za granicą
1986 - "Targa Europea" Nagroda dla ważnych przedstawicieli kultury i edukacji, Włochy
1986 - Nagroda krytyków nowojorskich dla najlepszego przedstawienia na Broadwayu za "Niech sczezną artyści"
1989 - Order Sztuki i Literatury, Francja
1990 - Wielki Krzyż Zasługi Republiki Federalnej Niemiec za znaczący wpływ na sztukę współczesnej Europy i za zasługi dla animacji kultury w Republice Federalnej Niemiec
