Ceptowski, Karol

Friedrich Distelbarth (1768-1836), Liebesvase, ok. 1831 r., płaskorzeźby autorstwa Karola Ceptowskiego.
Friedrich Distelbarth (1768-1836), Liebesvase, ok. 1831 r., płaskorzeźby autorstwa Karola Ceptowskiego.

Ceptowski, Karol, polski rzeźbiarz, członek „szkoły monachijskiej“. W latach 1828-1830 student Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (Akademie der Bildenden Künste München) oraz Szkoły Sztuk Pięknych w Stuttgarcie (Kunstschule Stuttgart) w latach 1830-1831. *23.3.1801 Poznań, †12.2.1847 Kraków. Syn pochodzącego z bawarskiej miejscowości Raisting sztukatora Michała Ceptowskiego (właśc. Michael Zöpf, 1765-1829). W latach 1816-1820 kształcił się prawdopodobnie u rzeźbiarza Pawła Malińskiego (1790-1853) w Warszawie, następnie we Wrocławiu. Dnia 20.10.1828 roku wstąpił do Klasy Rzeźbiarstwa na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium. Ceptowski był pierwszym polskim artystą wpisanym do księgi immatrykulacyjnej monachijskiej akademii. Studiował u Petera von Corneliusa (1783-1867). Na zlecenie architekta Leo von Klenzego (1784-1864) wykonał kapitele w zamku królewskim w Monachium. W latach 1830-1831 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Stuttgarcie u Johanna Heinricha von Danneckera (1758-1841). W latach 1831-1832 pracował w Rzymie, w pracowniach rzeźbiarskich Mathieu Kesselsa (1784-1836) i Berthela Thorvaldsena (1770-1844); na zlecenie wykonywał prace rzeźbiarskie w kościele San Paolo fuori le Mura. W latach 1832-1833 pracował w pracowni James'a Pradiera (1790-1852) w Paryżu. W 1834 roku wykonywał rzeźby figuralne i sztukaterie w kościele św. Mikołaja (Nikolaikirche) w Poczdamie pod kierownictwem Karola Fryderyka Schinkla (1781-1841). Następnie przez trzy lata realizował prace dekoracyjne we wnętrzu pałacu Książęcego w Brunszwiku. W latach 1837-1839 pracował w Poznaniu (dekoracje na budynku Bodenkreditanstalt; płaskorzeźby w kościele parafialnym w Krzeszowicach zaprojektowanym przez Schinkla). Od 1840 roku profesor rzeźby w Szkole Rysunku i Malarstwa w Krakowie. Tam też znajduje się wiele jego prac, m. in. w Katedrze na Wawelu sarkofag królowej Marii Kazimiery z 1840 roku. Projekty jego rzeźb oraz ich szkice znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie.

 

Literatura:

Władysław Tatarkiewicz, Dariusz Kaczmarzyk, Klasycyzm i romantyzm w rzeźbie polskiej, [w:] „Sztuka i Krytyka (Państwowy Instytut Sztuki), nr 1-2, 1956, s. 62; Jacek Ceptowski, Rzeźbiarz Karol Ceptowski (1801-1847), Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 1992; Halina Stępień, Maria Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914. Materiały źródłowe, Warszawa 1994, s. 5, 32; Saur Allgemeines Künstlerlexikon, Tom XVII, München/Leipzig 1997, s. 536; Harald Tesan, Thorvaldsen und seine Bildhauerschule in Rom, Köln, Weimar, Wien 1998, s. 175-176.

 

Źródła online:

Baza danych immatrykulacyjnych, Akademie der Bildenden Künste München, Księga immatrykulacyjna nr 1, 01423 Karl Ceptowski. Dostęp w Internecie: http://matrikel.adbk.de/matrikel/mb_1809-1841/jahr_1828/matrikel-01423

 

Peter Schubert, Karol Ceptowski (2003), na portalu Culture.pl. Dostęp w Internecie: http://culture.pl/pl/tworca/karol-ceptowski

 

Axel Feuß, marzec 2017 r. 

Mediathek Sorted

Mediateka
  • Friedrich Distelbarth (1768-1836), Liebesvase, ok. 1831 r., płaskorzeźby autorstwa Karola Ceptowskiego.

    Friedrich Distelbarth (1768-1836), Liebesvase, ok. 1831 r., płaskorzeźby autorstwa Karola Ceptowskiego.