Janina Kłopocka

Po ukończeniu liceum panna Kłopocka musi szybko zdobyć konkretny zawód, by wspomóc matkę w utrzymaniu rodziny. Rozpoczyna w Berlinie roczny kurs dla urzędników bankowych organizowany przez Izbę Handlową (Handelskammer). Jednak jej przyszłością nie miało być okienko w banku. Korzystając ze stypendium rządowego podjęła studia artystyczne. W latach 1923-1924 studiowała berlińskiej w Szkole Sztuk Plastycznych (Vereinigte Staatsschulen für freie und angewandte Kunst) w klasie malarstwa prof. Ludwiga Bartninga. Wtedy zaczęła specjalizować się w rysunku. W czasopismach niemieckich i austriackich ukazują się jej pierwsze prace graficzne. Stale doskonali swój warsztat i technikę. 

Dzięki stypendium Związku Obrony Kresów Zachodnich udaje się w 1929 roku do Warszawy i rozpoczyna studia w Szkole Sztuk Pięknych (później przemianowanej na Akademię Sztuk Pięknych). Jej nauczycielami są znani i cenieni profesorowe tej uczelni. Grafikę studiuje u prof. Władysława Skoczylasa, rysunek u prof. Mieczysława Kotarbińskiego. W połowie lat 30. XX wieku zainteresowała się także malarstwem ściennym, ceramiką i mozaiką. Kłopocka aktywnie uczestniczyła także w życiu studenckim i artystycznym Warszawy. 

W 1930 roku nawiązała stałą współpracę z ZPwN. Projektowała okładki pism, plakaty, dekoracje imprez. Rozpoczęła stałą współpracę z czasopismami: „Polakiem w Niemczech" i „Młodym Polakiem w Niemczech“. W tym czasie porzuciła rysunek, koncentrując się na innych technikach graficznych, szczególnie drzeworycie. Ulubionymi motywami jej dzieł była przyroda, folklor oraz świat baśni. 

W 1932 roku Janina Kłopocka zaprojektowała dla ZPwN graficzny znak organizacji nazwany Rodło. Poświęciła nań wiele dni pracy. Wykonanie zlecenia władz ZPwN pokazało w pełni profesjonalny warsztat młodej artystki, który będzie ją wyróżniać także w następnych latach. Kłopocka odbyła wiele rozmów z działaczami Związku, przejrzała liczne publikacje. Stworzyła wiele projektów. Rodło, nawiązujące do biegu królowej polskich rzek Wisły, poprzez swą prostotę, jednoznaczną wymowę i nowoczesną formę szybko stał się znakiem rozpoznawczym Polaków w Niemczech (i jest używany do dzisiaj przez ZPwN i tzw. Rodziny Rodła).